Rita Kälin-Füchslin

NEKROLOGE

Am 18. August 1939 isch s’Mutti als zweits vu vier Chind vum Meinrad Stefan Füchslin und vus Ratsherrä Lina i dä Halte im Gross uf d’Wält chou. Si hät ä strängi, aber glücklichi Chindheit mit ihrnä Gschwüschterti Rösy, Edith und Heiri verbroucht. Ihrä Wunsch vunerä Schniiderleihr isch ihrä leider nüd ermöglicht wourde. Uf verschidnä Hushalts-Stellä isch si dä halt gou Gäld verdienä.

I derä Zyt hät si mitem Paul Kälin (vum Marzällä Wisi vu dä Nümatt im Gross) aabändlet.

Am 24.Mai 1958 hend si ghüroutä und s’Mutti isch bim Paul i dä Vogelhalde iizoge. Äs Jouhr druf isch ihnä s’eirschtä Chind Paulina gschänkt wourdä. Jouhr um Jouhr häts wiiterä Nachwuchs gä mit dä Marlies, äm Stefan, dä Zwilling Zachi und Walburga, dä Theres und äm Paul, und dä gli isch au nu dä Willy dezuä chou.

Zum diä jung Familiä durä z’bringä isch ihre Ma, üsä Dädi, näbscht em Buuräbetriib nu ufä Buu gou schaffä, was aber z’sträng wourdä isch. Drum isch s’Mutti sim Wunsch nachä chou und si sind im Jänner 1968 mit Chind und Chegel uf Arth züglet, will dä Dädi bim Veihdokter Risi ä Stell als Chnächt aagnou hät. Öppä äs Jouhr spöiter sind’s fürä Risi wiiterzüglet ufä Morgartäbärg im Sattel. Det obä sind die nächschtä Chind, dä Heini und dä Christian, dezuä chou. I derä Zyt, im 1970i, isch ihrä schwär chranki Vater verstourbä.

Nach 7 Jouhr hends dä Morgartebärg müessä verlou. Si sind zrugg uf Arth, wou’s nach nur 8 Mönet mit Sack und Pack und 10 Chind zur nächschtä Chnächtästell uf Schongau is Luzärnische wiiter gangä isch. S’Mutti hät det ihres 11. und letschtä Chind d’Rita gebore.

Nur zwei Jouhr spöiter, im Früehlig 1979, isch d’Familiä zrugg is Gross chou, will dä Dädi d’Vogelhaldä hät chönnä eirbä und det dä Buuräbetrieb übernouh hät. Nach all denä Jouhr isch s’Mutti glaub ändlich richtig «däheimä aachou»! Drü Jouhr spöiter hät si mit 43i scho dörfä s’eirscht mal stolzi Grossmuetter wärdä.

A Drü-Königä 1984 hät s’Mutti mitem schwärä Unfall vum Dädi ä hertä Schicksals-Schlag müessä erläbä. Im Jouhr druf isch ihri Muetter verstourbä und als öb’s nüd gnuäg wär, isch am Bättag 1986 au nu dä Gadä abäbrunnä. Im Novämber 1992 isch ihres 10. Grousschind zwei Täg nach dä Geburt verstourbä und nur äs Jouhr spöiter, a Allerheiligä, isch dä Dädi amänä Chräbsliidä erlägä und ihm nachägangä. Mit zwar immer nu siebä Chind däheimä, aber ussert diä Jüngscht wenigstens scho all erwachsä, hät si sich anä nüä Alltag müessä gwöhnä, wou si hät dörfä leihrä für sich sälber meih Zyt z’näh.

Sou isch si öppä einisch ufnes Reisli gangä oder hät mitem Auto äs Usflügli gmacht. Spöiter hät si au regelmässig afä Jassä und s’Sockä lismä wider nüü entdeckt.

S’Mutti hät aber au früehner scho Hobbis pflägt, wiä i jungä Jouhrä im Chilächour gou singä oder mit ihrnä Büezfraue schöini Chleider büezä. Si isch au Mitglied im Müetteräverein und bi dä Büürinnä gsi.

Si isch seihr ä gselligä und gmögigä Mänsch gsi, aber niä gärä im Mittelpunkt gstandä. D’Lüt hend ihri offni, eihrlichi, fröhlichi und hilfsbereiti Art seihr gschetzt.

S’Huus hät sich langsam afä läärä und im 2002 hät s’Mutti dä ällei i dä Vogelhaldä gwohnt, was für si, wou s’ganz Läbä für d’Familiä dou gsi isch, wider ä groussi Veränderig mit sich broucht hät. Umso meih hät si sich gfreut über jedä Bsuech vu ihrnä 11 Chind, 23 Grousschind und mittlerwilä 11 Urgrousschind! Annä 2006 isch diä zweitältischt Tochter zu ihrä i d’Vogelhaldä züglet.

Im 2015 isch unverhofft ihri jünger Schwöschter Edith und s’letscht Jouhr ihri älter Schwöschter Rösy gstorbä. Ganz schlimm isch aber dä Verluscht vu ihrer Tochter Walburga im Juli 2018 gsi. Aber dä Glaubä a Gott hät si scho s’Läbä lang begleitet und s’Bätä hät ihrä vorallem i schwärä Zytä näbscht dä Familiä immer vill Chraft gä.

Im letschtä Summer, usgrächnet churz vor ihrem 80. Geburtstag, hät s’Mutti d’Diagnosä «schwarzä Huutchräbs» überchou. Uf Empfählig vu dä Ärzt hät si sich la behandlä, was aber seihr unangnähmi Folgä gha hät. Si hät sich aber sidem Novämber wider rächt guät erholt und ihri Chranket däheimä demüetig erträit. Am Mäntigmorgä, 17. Februar, hät si dä Herrgott innert wenigä Stund infolge Atembeschwärde und Härzversäge im Spital Einsidlä erlöist.

Mir sind für DICH dankbar, dass di Wunsch, ändli zum Dädi und dinä anderä Liebä is Himmelriich z’folgä, schmärzfrii und in Würde, erfüllt wourdä isch!

In liebevoller Erinnerig … dini Chind mit Familänä